İman eden müslüman, İSLAMIN ŞARTLARINI yapmazsa ne olur ?

İman ve amel mevzuu olarak insanlara Cenab-ı Hak tarafından teklif olunan Hak ve hakikat kanunlarının hey’et-i mecmuasıdır.
Din, kâinatın, dünyanın hayatın ve insanın yaratılış gayeleri ve var oluş şekillerini açıklıyarak, onları mânasızlıktan ve abesiyetten kurtarır.
İnsanların cemiyet hayatında barış içinde ve kardeşçe yaşamalarını sağlar, hakiki saadete ulaştırır. Dinin zayıfladığı cemiyetlerde ırkçılık ve ihtilâlci ideolojiler yayılır. Milletin birlik ve dirliği bozulur.

Cenab-ı Hakk’ın Dergâh-ı Uluhiyyetine kulluk edasına vesile ve medar olan ibadet, İslâm, Şeriat’tir.

O halde, Din, dünya ve ahiret hayatında huzur ve mutluluk veren, bir düzendir. Bu düzen, Allah(cc)’ın koyduğu emir ve yasaklar ile ölçülenir, Rasulunun uygulamaları ve tavsiyeleriyle desteklenir, bunu kavrayanlar ve öğrenenler ile yayılır, öğretilir, ders alınır, yetiştirilir.

Günümüze kadar ne kadar çok din olursa olsun HAK DİNLER’in temel inancı kesinlikle değişmemiştir. Fakat insanlar, kendi fikir düşünce ve kendi anlayışlarını dine yansıtarak hüküm çıkarmaya kalktıklarından dolayı değiştirilmeler olmuşsada, hakiki DİN hiçbirzaman değişikliğe uğramamıştır.

Müslümanlarca bilindiği gibi günümüzdeki tevrat ve incillerin asıllarının olmadığı inancı vardır. Nitekim Kur’an-ı Kerim’e inanarak onu okuyarak ve onu rehber edinerek hayatını sürdürenler Ayeti Kerimelerin Meallerindeki uyarıları görmemeleri imkansızdır. Eğer Allah(cc) bir konuda üstüne basa basa uyarı veriyorsa, hakiki kullar taviz vermeden hikmetini bilmesede inanırlar. Sonuçta emir EN BÜYÜK YERDENdir..

En doğru söz Allah(cc)’ındır. Okuyalım:

Yahûdîler, Uzeyr Allah’ın oğludur, dediler. Hiristiyanlar da, Mesîh (Îsâ) Allah’ın oğludur dediler. Bu onların ağızlarıyla geveledikleri sözlerdir. (Sözlerini) daha önce kâfir olmuş kimselerin sözlerine benzetiyorlar. Allah onları kahretsin! Nasıl da (haktan bâtıla) döndürülüyorlar! (Tevbe suresi,30.ayet)

(Yahûdîler) Allah’ı bırakıp bilginlerini (hahamlarını); (hiristiyanlar) da rahiplerini ve Meryem oğlu Mesîh’i (Îsâ’yı) Rabler edindiler. Halbuki onlara ancak tek ilâha kulluk etmeleri emrolundu. O’ndan başka ilah yoktur. O, bunların ortak koştukları şeylerden uzaktır. (Tevbe suresi, 31.ayet)

Allah’ın nûrunu ağızlarıyla (üfleyip) söndürmek istiyorlar. Halbuki kâfirler hoşlanmasalar da Allah nûrunu tamamlamaktan asla vazgeçmez. (Tevbe suresi, 32.ayet)

Ey îmân edenler! (Biliniz ki), hahamlardan ve râhiplerden birçoğu insanların mallarını haksız yollardan yerler ve (insanları) Allah yolundan engellerler. Ve o kimseler ki, altın ve gümüşü biriktirirler ve onları Allah yolunda sarfetmezler, işte onlara elem verici bir azâbı müjdele! (Tevbe suresi, 34.ayet)

Dinde Zorlama Yoktur.

Kur’an-ı Kerim’de buyuruluyor ki:

Dinde zorlama yoktur. Artık doğrulukla eğrilik birbirinden ayrılmıştır. O halde kim tâğutu reddedip Allah’a inanırsa, kopmayan sağlam kulpa yapışmıştır. Allah işitir ve bilir. (Bakara suresi, 256.ayet)

Bu ayetin LÂ İKRÂHE FİD-DÎNİ (Dinde zorlama yoktur) ayetin tefsirinde şöyle yazar:

Bir islam memleketinde yaşayan müşrik, îmân etmek veya cizye vermek hususunda seçim hakkında sâhibtir. Böyle bir kimseye İslâm’ı kabul etmek için zorlama yapılamaz. Ancak mü’min olan kimseler dinden çıktıkları taktirde, ahidlerini bozduklarından dolayı tevbe etmezlerse cezâlandırılırlar (Elmalılı,c.2,863)

İSLAM NEDİR ?

Hz. Muhammed’in (sav), Allah’ın emriyle insanlara bildirdiği dindir. Bu din Allah’ın kabul ettiği ve emrettiği en son dindir.

Allah nezdinde hak din İslâm‘dır. Kitap verilenler, kendilerine ilim geldikten sonradır ki, aralarındaki kıskançlık yüzünden ayrılığa düştüler. Allah’ın âyetlerini inkâr edenler bilmelidirler ki Allah’ın hesabı çok çabuktur. (Âl-i İmrân suresi, 19.ayet)

Kim, İslâm‘dan başka bir din ararsa, bilsin ki kendisinden (böyle bir din) asla kabul edilmeyecek ve o, âhirette ziyan edenlerden olacaktır. (Âl-i İmrân suresi, 85.ayet)

(İslâm‘ı) Bütün dinlerden üstün kılmak üzere, Peygamberini hidâyet ve hak din ile gönderen O’dur. Şahit olarak Allah yeter.  (Fetih suresi, 128.ayet)

İslâmlıkta, Allah’a itaat etmek, Peygambere tâbi’ olmak ve din namına ne bildirilmişse, kalb ve dil ile tasdik, ve ayrıca onunla amel etmek şarttır.

Allah’ın cemâli

21 Mart 2008 | E-Posta | digg it | trackback | comment RSS feed

Yorum yok Yazan admin

Kategorisi Dini Bilgiler

Tüm güzellikleri yaratan Rabbimizi görmek, O’nun cemalini seyretmek, selamını dinlemek kadar büyük bir saadet olabilir mi? Bu büyük buluşmanın gerçekleşmesi akla göre mümkün, kaynaklarımıza göre kesin olduğu halde bazı insanlar bu konuda şüpheye düşebiliyorlar.

Allahu Tealâ’nın müminler tarafından görüleceği konusunda şüphesi olanlar şu soruları soruyorlar: Gözümüz bunca mesafeden güneşe bile bakamıyor. Güneşi ve bütün alemleri yaratan Yüce Allah’ın zatına bu göz nasıl bakacak, buna nasıl dayanacak? Ayrıca bir şeyi görmek için onun bir yönde bulunması gerekir. Allah hangi yönde gözükecek? Oysa Rabbül Alemin için o şu yönde bulunur demek mümkün değil.

Bu tür sorular her zaman sorulabilir. Bunlar bir müminin aklına da takılabilir. Bu durumlarda hemen şüpheye düşüp inkâra gitmek yerine, problemi çözmenin peşine düşüp, meseleyi incelemek gerekir.

Ahiret şartları dünya ile aynı değil

Önce, konumuzu aydınlatacak temel esasları hatırlayalım:

İmanın esası, gayba iman etmektir. Gayb, yok olan değil, var olduğu halde görülemeyendir. Çok şey var ki, onları görmediğimiz halde kabul ediyoruz. Var olduklarını çeşitli kanıt, işaret ve belirtilerden anlıyoruz. İşte Yüce Yaratıcımız, melekler, akıl, ruh görmeden kabul ettiğimiz varlıklardır.

İdrak ve algılama bakımından, içinde yaşadığımız dünyanın şartları ile ahiret aleminin ve cennetin şartları aynı değildir. Yüce Yaratıcımız zatını ahirette gösterecektir; ve elbette kullarına da o duruma uygun özellikler verecektir.

Bir şeyi görmek onun her şeyini görmeyi gerektirmez. Mesela biz, bir insana bakarken onun sahip olduğu her şeyi, her özelliğini görmüş olmayız. Gök yüzünü görürüz, fakat tamamını görmüş ve anlamış olmayız. Rasulullah A.S. Efendimiz de, Allahu Tealâ’nın, zatını, Adn Cenneti’nde Kibriye örtüsüyle perdeleyerek göstereceğini haber veriyor (Buharî, Müslim, Tirmizî).

Yani Cenab-ı Hak, mümin kullarına zatını gösterecektir. Fakat bu görme O’nun zatının tamamen anlaşılması, hiç noksansız görülmesi manasında değildir.

O’nu görmenin zevki kişiye göredir

Allahu Tealâ’yı görmek, O’nu bilmek, tanımak ve sevmek gibidir. Hiç kimse Cenab-ı Hakk’ı tam olarak bilmiş, tanımış ve sevmiş değildir. Ancak, her kul irfan derecesine göre O’nu sever. O’nu tam olarak görmek de mümkün değildir. Fakat farklı derecelerde de olsa görmek mümkündür. Bu da gören gözleri aydınlatmaya, seven gönülleri vuslat neşesiyle mest etmeye yetecektir.

Rasulullah A.S. Efendimiz’in belirttiği gibi, Allahu Tealâ yüce zatını nurla perdelemiştir. Eğer o perdeyi açacak olsaydı bütün alem yanardı. (Müslim, İbnu Mace) Bu durum, dünya şartlarında böyledir. Gözlerimiz dünyada O’nu görmeye güç yetiremez. Allahu Tealâ’nın cemalini görme saadeti cennette gerçekleşecektir. Allahu Tealâ cennette müminlere ayrı bir güç ve özel bir kabiliyet verecek, cemalini öyle gösterecektir. Ancak her kulun Yüce Mevlâ’ya yakınlığı ve Cemalullah’ı seyirdeki zevki bir olmayacaktır. Herkes, dünyadaki iman, irfan ve edebine göre farklı tatlar alacaktır.

O, yönlerle sınırlı değildir. O’nu görmek de…

Allahu Tealâ’yı görmek için bir mekâna ve yöne de ihtiyaç yoktur. O şu anda bizi ve bütün varlıkları görmektedir. Bu görmesi bir yön, mekân ve zaman ile sınırlı değildir. O herşeyi yöne, zamana ve mekâna bağlı olmadan görür. Görmesi göz gibi bir vasıta ile değildir. Kendisini de ahirette bütün yönlerden uzak, zaman ve mekândan arınmış bir şekilde, bildiğimiz şartlara bağlı olmadan gösterecektir. Bu haktır, gerçektir. Buna inanmak ve hazırlanmak gerekir. Allahu Tealâ’nın ahirette görülmesi Kur’an, Sünnet ve alimlerimizin görüş birliği ile sabittir. İnkâr eden, cahil veya gafildir. Cezası da bu nimetten mahrum olmaktır.

Rasulullah A.S. Efendimiz’in belirttiği gibi, Yüce Rabbimiz’i görmek için ölmek gerekir (Müslim, Tirmizî).

Kim Allahu Tealâ’ya kavuşmayı sever ve isterse, Allah da ona kavuşmayı sever. Kim Allahu Tealâ’ya kavuşmayı sevmezse, Allah da ona kavuşmayı sevmez. (Buharî, Müslim, Tirmizî)

Onun için aşık müminler, bir an önce O’na kavuşmak için can atarlar.

“O gün nice yüzler rablerine bakarlar”

Şimdi, bizlere Allah’ın cemalini görme nimetini müjdeleyen ayet ve hadisleri görelim. Böylece hem konuya daha çok vakıf olacak, hem de şevkimiz artmış olacaktır.

Yüce Rabbimiz buyurur ki: “O gün nice yüzler nur içinde parlamaktadır. Rablerine bakmaktadır.” (Kıyame/22-23)

“Allah için güzel amel işleyenlere en güzel karşılık (Cennet) ve bir de fazlası (Allah’ın cemalini seyretme) vardır.” (Yunus/26)

Rasulullah A.S. Efendimiz bu ayeti okuduktan sonra şöyle buyurmuşlardır:

“Cennet ehli cennete, cehennemlikler de cehenneme girdikten sonra, Allah tarafından görevlendirilmiş bir melek şöyle seslenir:

- Ey Cennet ehli! Allahu Tealâ’nın size verdiği bir sözü var, şimdi onu yerine getirmek istiyor. Bunu duyan Cennet ehli:

- Allah bizim yüzümüzü parlattı, terazimizi sevaptan yana ağır getirdi, bizi cennetine koydu, cehennemden kurtardı ya! derler.

O anda Alleh cemalinden perdeyi kaldırır. O’nu seyrederler. Vallahi Allah onlara, cemaline bakmaktan daha güzel ve gözü aydınlık edecek bir nimet vermemiştir.” (Müslim, Tirmizî, Nesaî)

Ashabtan bazıları, “Ya Rasulallah! Ahirette Rabbimiz’i görecek miyiz?” diye sordular. Rasulullah A.S. Efendimiz de,

“Siz bulutsuz bir gecede dolunayı görmek için bir zorluk çekiyor musunuz? diye sordu. Ashab,

“Hayır ya Rasulallah” dediler. Efendimiz tekrar:

“Bulutsuz bir günde güneşi görmekte bir zorluğunuz olur mu?” diye sordu. Ashab,

“Hayır!” dediler. Rasulullah A.S. Efendimiz de,

“İşte Rabbiniz’i de bu rahatlık ve netlikte göreceksiniz” buyurdu. (Buharî, Müslim, Ebu Davud, Nesaî, İbnu Mace)

Cerir b. Abdullah R.A. anlatıyor: “Gece vakti Rasulullah A.S. Efendimiz ile birlikte oturuyorduk. Efendimiz bir ara ondördündeki dolunaya baktı, peşinden şöyle buyurdu: ‘Hiç şüphesiz şu dolunayı rahat ve açıkça gördüğünüz gibi Rabbiniz’i de göreceksiniz. Siz, gücünüz yettiğince güneş doğmadan ve batmadan önceki namazları muhafaza etmeye çalışın.’

Allah Rasulü A.S. peşinden şu ayeti okudu: Güneşin doğmasından ve batmasından önce Rabbin’i hamd ile tesbih et ki, O’nun hoşnutluğuna ulaşasın.” (Taha/130) (Buharî, Müslim, Ebu Davud, Tirmizî)

Bu hadiste, cenneti ve Cemalullah’ı isteyenlerin namaza sarılması gerektiğine işaret vardır.

Cennette Allahu Tealâ’nın cemalini seyretme cuma günleri olacaktır. O gün cennet ehlinin bayramıdır. (Ebu Ya’la, Heysemî)

Allahu Tealâ cennette müminlerle konuşacak, onlara selam verecektir. (Yâsin/55-58) Bu ne büyük mutluluktur!

Talep eden, isteğine kavuşur.

Bütün bunlar doğru ve sağlam bir imanın ve Allah rızası için yapılan salih amellerin neticesidir. Rabbini seyretmekle şereflenecek gönlünü ve gözünü temiz tutanlara ne mutlu!

Rasulullah A.S. Efendimiz Allahu Tealâ’yı miraçta görmüştür. Sahih olan ve kalplerin huzur bulduğu görüş budur. Bu saadet, dünyada Efendimiz’den başkasına nasip olmamıştır.

Dünyada arifler, Allahu Tealâ’nın zatını değil, azamet ve kudretinin tecellilerini görürler. Buna müşahede denir. Yüce Rabbimiz’le dünyada konuşmak mümkündür.

Allahu Tealâ’yı rüyada görmek mümkündür. Bu caizdir ve gerçekleşmiştir. Efendimiz A.S. Rabbimiz’i çok defa rüyasında görmüştür. Mezhep imamlarından ve salihlerden çoğu Allahu Tealâ’yı rüyada gördüklerini anlatırlar.

Efendimiz A.S.’ın diliyle dua edelim:

“Allahım! Senden ölümden sonraki hayatın rahatlığını, cemalini seyretmenin lezzetini ve sana kavuşmanın şevkini isteriz.”

Nurullah Toprak
Menzil.net’ten alınmıştır. 

Cennet’te duygular tatmin olunca,
Herkes rahat, herkes huzur bulunca,
Gözler, gönüller, nefisler doyunca,
Eşler karşılıklı mutlu olunca,
Ve tüm zevkler en doruğa çıkınca,
Cennet nimetleri tamam olacak.
Ama ruhlar, yine garip kalacak!
Ancak Cemâl ile tatmin olacak.
Allah yiyiniz, içiniz diyecek,
Ne dilerseniz vereyim diyecek.
Nefisler, bedenler yeter diyecek,
Bütün nimetlerin tamam diyecek.
Ruhlar bu hitaba aşık olacak,
Hem bedeni, hem Cennet’i aşacak.
Seni isteriz, seni diyecekler,
Göster bize cemâlin diyecekler.
Madde ötesi varlık olan ruhlar,
Madde ile nasıl tatmin olsunlar?
Cennet ruhlara yetersiz kalacak,
Onlar Allah aşkı ile yanacak.
Allah, mü’minlere hitap edecek,
Kullarım sizden razıyım diyecek.
Ruhlar ve gönüller daha coşacak,
Allah‘ın aşkı onları yakacak.
Ya Rab! seni isteriz diyecekler,
Göster bize cemâlin diyecekler.
O an Cennet’i bir nûr kaplayacak,
Ama o nûr, başka bir nûr olacak.
Cennetlerde ruhsal feyiz olacak,
Tüm mü’minler Allah diye yanacak.
Ruhlar, Cemalullah ile yanarken,
Mevlam! seni isteriz, seni derken,
Rabbü’r-Rahîm’den selamlar gelecek,
Allah kullarına selam verecek.
Bu selamı tüm duygular duyacak,
Hücreler tek, tek selamı alacak.
Bu selamla Cennet ehli coşacak,
Güzel Cennet, daha güzel olacak.
Ruhsal zevkler maddeleri aşacak,
Cennet ehli gerçek aşkı tadacak.
Aşkla yanan gönüller yalvaracak,
”Len terânî” ye razı olmayacak.
Gönüller Tûr-i Sîna’yı aşacak,
Ve makamı mi’rac’a ulaşacak.
Ruhlar, yana, yana kemal bulunca,
Velayet makamları aşılınca,
Gönüller cennetlerden arınınca,
Ruhlar yalnız Allah diye yanınca,
Ruhsal seyr-u sulûk tamamlanınca,
Manevi perdeler tek tek kalkacak!
Aşıklar, maşûkuna kavuşacak.

ALLAHU EKBER

Allah’ın gücü

Bilindiği gibi Allah(cc), içerisinde bulunduğumuz kâinatın ve bilemediğimiz olan herşeyin yaratıcısı, yöneticisi ve gerçek sahibidir. İster dünya olsun, ister ahiret olsun, isterse başka gezegenler veya hayatlar olsun hepsinin ilmi, gözetçisi olan bir tek kişi vardır. O da Allah(cc)’tır.

Yine kendi yaşadığımız yerden örnekler ve dersler çıkartacak olursak, gezegenler gökler, bulutlar, dağlar taşlar, ağaçlar ve çiçekler, canlılar, insanlar, hayvanlar ve tüm varlıklar şüphesiz muhtaçtırlar. Canlılar muhakkak nefese, rızka ve yaşama ortamına muhtaçtırlar.

İnsandaki en büyük özellklerden biri olan AKIL ile gerçek manada düşünüldüğünde, ACABA NEDEN YARATILDIK sorusunu kendi kendine sorması bir nevi ilahi kapıya yönelmedir. Eğer yaratılma gayesini bilir ve ona göre hayatını sürdürürse işte bu ilahi kapıya doğru yol alır. Aksi taktirde pişman olacağı bir seyre çıkmış olur.

Şükür ettiğimizde veya Fatiha suresini okuduğumuzda içerisinde geçen ifade “ELHAMDÜLİLLAHİ RABBİL ALEMİN” (Alemlerin Rabbi Olan Allah’a hamdolsun, ki Hamd Alemlerin Rabbi olan Allah’a mahsustur) bazı derin düşüncelere vesile olabilir. Nitekim Alemler deyince insan alemi, cin alemi, melekût alemi, hayvanlar alemi, sudaki alem, gökteki alem gibi binlerce âlemin var olduğuna inanmak da, elbetteki imanın alametlerindendir. İşte bu alemlere Rab olan, eğiten, yöneten bir varlığın olması gerekir. Herşey başı boş bırakılsaydı muhakkak düzen bozulurdu. Eğer birden fazla yönetici olsaydı yine düzen bozulurdu.

İşte bunca varlığın, alemin, ihtiyaç sahiplerinin canlı cansız olan herşeyin gerçek sahibi olan birisinin gücünü tahmin etmek gerçekten AKIL işi değildir. Onun yüceliğini ve kuvvetinin büyüklüğünü idrak edemesekde, ona KUL olduğumuzu bilmemiz ve ona göre hareket etmemiz en yerinde davranış olacaktır. Onu övmek ve yüceltmek, onu sevindirecektir.

Yaşadığımız dünya gezegeni direksiz ve desteksiz olarak boşlukta duruyor. Aynı zamanda durmadan dönüyor. Bunun gibi sayısını bilemediğimiz kadar gezegen, ayrı ayrı özelliklere çeşitliklere sahip olduğu halde, onları bir nizam ve ölçü içerisinde yöneten, haberi olan, büyük bir varlığın yokluğuna inanmak gerçekten ahmaklıktır.

O, herşeye gücü yetendir. Hiçbirşey ona ağır gelmez. Allah (cc) için, Bir sivrisineği yaratmak ile, bir Âlemi yaratmak arasında hiçbir zorluk yoktur..

Yaratan O’dur, Yöneten O’dur, Hüküm veren O’dur. Bütün güçlerin kaynağı yine O’dur. O, Allah‘tır. (Celle celâluhû)

Biz O Allah’ı hamd eder, tesbih eder ve zikrederiz. Biz O’na aitiz, O’ndan geldik, O’na döneceğiz.
Hamdolsun Alemlerin Rabbi Olan Allah’a…

Allah’ın sıfatları

Allah(cc)’ın, altısı Zâtî, sekizi Subûtî olmak üzere 14 sıfatı vardır.

Zâtî Sıfatlar:

Zâtî sıfatlara, Tenzihi ve Selbi sıfatlar da denir.

VÜCUD: Var olmak demektir. Onun varlığı kendinden olup, başka bir varlığa bağlı olmayan bir zâttır. Bütün herşeyi yaratan birisinin var olması gerekir. Bu yüzden Allahü Teala’ya Vâcibü’l-Vücûd denilmiştir. Allah’ın yok olduğunu iddia etmek, onun yarattığı bütün kâinat ve içindekilerin varlıklarını inkâr etmeyi gerektirir. Çünkü herşeyi yaratan ve var eden O’dur.

KIDEM: Allah(cc)’ın varlığının ezeli olması. Onun varlığının başlangıcı yoktur ve varlığı zamana bağlı değildir. Yani önce yok iken sonradan var olmuş değildir. Geçmişe doğru ne kadar gidilirse gidilsin Allah(cc)’ın var olmadığı bir an bile yoktur ve düşünülemez. Zaten zamanı ve mekânı yaratan da O’dur. O Allah(cc) ki zaman kayıtlarından münezzehtir.

BEKA: Allah(cc)’ın varlığının sonu olmaması. Bâkî ve Sonsuz olmasıdır. Onun varlığının başlangıcı olmadığı gibi sonu da yoktur. Herzaman vardı ve hep var olacak. Geleceğe doğru ne kadar gidilirse gidilsin onun yok olduğu veya varlığının sona erdiği hiç bir an olamaz. Başlangıcı olmayan bir varlığın sonunun olmaması gerekir.

MUHALEFETÜN LİL-HAVÂDİS: Allah(cc)’ın sonradan yaratılan hiçbir varlığa benzememesidir. Her ne akla geliyorsa veya düşünülüyorsa o Allah değildir. Çünkü akla gelen ve düşünülen şeyler hep sonradan yaratılmış, yok iken var olmuş şeylerdir.

KIYAM Bİ-NEFSİHÎ: Allah(cc)’ın hiçbir varlığa ihtiyaç duymamasıdır. Allah(cc), hiçbirşeye bağımlı ve muhtaç değildir. Bilakis yaratılan varlıklar ona muhtaçtır.

VAHDANİYET: Allah(cc)’ın bir ve tek olmasıdır. Sıfatlarında, ilahlığında, yaratıcılığında, benzerliğinde ve diğer özelliklerinde eşi/ortağı yoktur.

Subûtî Sıfatlar:

HAYAT: Allah(cc)’ın hayat sahibi olmasıdır. Ayrıca hayatın sahibidir. O her zaman yaşamıştır ve herzaman yaşayacaktır. Onun hayatının başlangıcı ve sonu yoktur.

İLİM: Allah(cc)’ın herşeyi bilmesidir. Kâinatı ve içindekileri ve bizim bilmediğimiz nice şeyleri yaratan bir yaratıcının, herşeyi en ince ayrıntısına kadar bilmesi gerekir. Bu yüzden Allah(cc)’ın ilmi hiçbirşeye sığmaz, çünkü O herşeyin ilmini bilir.

SEMİ: Allah(cc)’ın herşeyi duyması/işitmesidir. Onun işitmesi kulak ile değildir. En uzak yerdeki bir şeyin sesini, fısıltısını duyar. Uzaklığı yakınlığı yaratan da Odur. Ona hiçbirşey uzak değildir.

BASAR: Allah(cc)’ın herşeyi görmesidir. Onun görmesi göz ile değildir. Eğer Onun görmesi göz ile olsaydı, görebilmesi için göze muhtaç olurdu. Oysaki Allah(cc) hiçbirşeye muhtaç değildir. Karanlık ve Aydınlık dahil olmak üzere onun görmesini hiçbirşey engelleyemez. Allahü Tealâ, zifiri karanlık bir yerdeki siyah taşın üzerinde gezen siyah karıncayı bile görür.

İRADE: Allah(cc)’ın herşeyi istediği gibi dileyebilmesidir. Onun dileği sınırlı değildir. Ne isterse onu yapabilir. Bu kâinatta olmuş ve olacak herşey, Allah(cc)’ın dilemesiyle olmuştur. Onun dilediği muhakkak olur ve dilemediği de muhakkak olmaz.

KUDRET: Allah(cc)’ın herşeye gücü yetmesidir. Kâdir olan Allah(cc)’ın dilediğini yerine getirebilecek kuvvet ve kudrete sahiptir.

KELÂM: Allah(cc)’ın ağız, harf, ses vs. gibi hiçbirşeye muhtaç olmadan konuşmasıdır. Allah(cc)’ın kelâmı, onun sözü demektir. Allah(cc) peygamberlerine bildirdiği vahiyler, onlara verdiği ilâhî kitaplar ve gönderdiği ilhamlar onun Kelâm sıfatının neticesidir.

TEKVİN: Allah(cc)’ın yaratmasıdır. O, gördüğümüz görmediğimiz herşeyi yaratandır. Yaratan sadece O’dur. Ondan başka yaratan yoktur. Yaratmak Allah(cc)’a mahsustur. Onun yaratmasına hiçbirşey engel değildir. Ayrıca onun için, göğü yaratmak ile bir sivri sineği yaratmak arasında hiçbir fark yoktur. Allah(cc), iradesi sonucu Kudretiyle Tekvin eder. Başka bir deyişle, dilediği bir şeyi yaratmaya gücü yeter.

Allah kimdir ? (Celle Celâluhu)

Kur’an-ı Kerimde buyuruluyor ki:

“Allah göklerin ve yerin nurudur.” (Nur: 35)

Allah-u Teâlâ Ehadiyet mertebesinde bir gizli hazine iken; rahmetinin cemâlini, kudretinin kemâlini, azamet ve celâlini, sanatının inceliğini ve hikmetinin sırlarını duyurmayı irade buyurdu. Bunun üzerine ruhlar âlemini ve cisimler âlemini yarattı.

Bir Hadis-i kudsî’de şöyle buyurmaktadır:

“Ben gizli bir hazine idim, bilinmeyi arzuladım, bunun için de mahlukatı yarattım.” (K. Hafâ)

Bunu bir bilgi, bir haber değil, aynı zamanda bir emir olarak kabul etmek gerekiyor. Çünkü Allah-u Teâlâ’yı tanımak insanın en başta gelen vazifesidir.

Allah-u Teâlâ’nın varlığı kadimdir, evveli yoktur. Zamandan da ezelden de önce vardı. Zât-ı akdes’inin varlığından evvel hiç bir şey yoktu. bütün varlıklar O’nun buyurduğu bir kelime ile meydana çıkmışlardır.

Hadis-i şerif’te buyurulduğu üzere:

“Allah var idi ve Allah’tan başka bir şey mevcut değildi.” (Buharî. Tecrid-i sarih: 1317)

Sonra varlığını ve kemalini duyurmayı, hikmetiyle kâinatı ve insanları yaratmayı irade buyurdu ve dilediği şekil ve nizam üzere yarattı.

Allah-u Teâlâ Âdem Aleyhisselâm’ın belinden zürriyetini çıkarıp onları akıl sahibi yaptı ve onlara hitapta bulundu. İman ile emir buyurup, imansızlıktan nehyetti.

Onlar o anda zerreler gibiydiler.

Hakikat.com’dan alınmıştır.

Var olan Allah(cc)’tır. Başlangıcı ve sonu olmayan, herşeyi gören, işiten, bilen ve akılların almadığı bir varlıktır. Şekli şemali bilinmez tahmin edilemez. Hiçbirşeye ihtiyacı yoktur. Bütün mahlukatı yaratan ve yönetendir. Herşeyin gerçek sahibidir. Doğmamıştır, doğurmamıştır, anne baba çocuk gibi herşeyden münezzehtir, uzaktır. Sığınılacak kudrete ve merhamet eden bir rahmete sahiptir. Hiçbirşey onun denginde değildir ve olamazda. O, İlah’tır. Ondan başka ilah yoktur (LAİLAHE İLLALLAH)

İHLAS SURESİ
Esirgeyen ve Bağışlayan Allah’ın adıyla.

1) De ki: O Allah, birdir.
2) Allah, Samed’dir (herşey O’na muhtaçtır, daimdir, hiçbir şeye ihtiyacı olmayandır).
3) O, doğurmamıştır ve doğurulmamıştır.
4) Ve hiçbir şey O’nun dengi değildir.

FELAK SURESİ
Esirgeyen ve Bağışlayan Allah’ın adıyla.

1) De ki: Sabahın Rabbine sığınırım.
2) Yarattığı şeylerin şerrinden,
3) Karanlığı çöktüğü zaman gecenin şerrinden,
4) Düğümlere üfüren-kadınların şerrinden,
5) Ve hased ettiği zaman, hasetçinin şerrinden.

NAS SURESİ
Esirgeyen ve Bağışlayan Allah’ın adıyla.

1) De ki: Sığınırım ben insanların Rabbine,
2) insanlarin Melikine (mutlak sahip ve hakimine),
3) İnsanlarin İlâhına.
4) O sinsi vesvesenin şerrinden,
5) O ki insanların göğüslerine (kötü düşünceler) fısıldar.
6) Gerek cinlerden, gerek insanlardan (olan bütün vesvesecilerin şerrinden Allah’a sığınırım!)

Kuran’a Giriş

Müslüman, Hıristiyan, Musevi, ateist, hangi dinden ve inançtan olursanız olun hoş geldiniz.

Kaybedilmiş en eski bilginin kapısındasınız. Ancak size Mevlana gibi “Gel, ne olursan ol yine gel.” demeyeceğim, tam aksine şunu diyeceğim;
Kaybedilmiş o eski bilgiyi aramıyorsan git, taşımak için gerekli gücün yoksa da git, gençsen ve henüz heveslerini yaşıyorsan sen de git.
Korkmadan git ve iyi bir insan olarak korkmadan yaşa, çünkü yaşamın gerçekliği bizim neye ve nasıl inandığımızı önemsemeyen bir gerçekliktir.
Gelirsen de korkmadan gel ve bil ki burada sırlara, mucizelere ve bilgisizliğe yer yoktur. Aksine Diyanet İşleri Başkanlığı başta olmak üzere, Allah hakkında bilmediği şeyler söyleyen tüm din adamlarına açık bir meydan okuma vardır. Meydan okuyansa az sonra okuyacağımız Kuran’dır. Okuyacağımız bu Kuran bizi Muhammet’ten İsa’ya, Musa’dan Davut’a gezdirecek, sonra da anlamış olmaktan huzur duyacağımız İbrahim’in gerçek din anlayışına götürecek. Nedir o gerçek ?

O büyük gerçek; Gerçekten var olan ve hiçbir güç tarafından yaratılmayan, hiçbir şeye benzemeyen, bir eşi daha olmayan, hiçbir şeye ihtiyaç duymayan, artmayan ve eksilmeyen, değişen ama asla yok olmayan, ezelden gelip ebede giden sonsuz maddi âlemin herşeyin başlangıcı ve esası olmasıdır.

Evet ama nasıl olur, varlığın karşıtı yokluk değil mi?
Bir şey varsa, onu yoktan yaratan bir Allah olması da gerekmez mi?

Evet gerekmez! Zaten biz insanları hayali bir Allah anlayışına götüren en büyük suçlu da bu varlık ve yokluk kargaşası değil mi? Bilmeli ki, sonsuz âlem varlıkla yokluk denen bu zıtlığın arka arkaya gelmesiyle sonsuz olmaktadır. Bize ne yıldızların en arkasında ne var ne yok, ister varlık olsun ister yokluk, Allah mekandan münezzehtir diyen siz değil miydiniz? İlla da uzak, ama çok uzak bir yerlerde saklanıyor olması mı gerek! Bir yandan O insanın kalbindedir deyip de, diğer yandan yedi kat göğün arkasına atıp unutmak yakışıyor mu? Hem düşünsenize, her şey vardan ibaret olsaydı Allah yokluğu yaratamamış, eğer her şey yoktan ibaret olsaydı o zaman da kendiliğinden yok olmuş olmaz mıydı?

Özetle, her şey bilimin söylediği bir gerçeklik içindedir ve Allah insanlık tarihi içinde tanımlanan özel bir kelimedir.

Haz. Muhammet diyor ki; “Sözün güzeli, doğru ve kısa olanıdır.”
Hem doğru hem kısa olan şu ki;
Allah kelimesinin aslı El İlah’tır ve bu Diyanet İşleri Başkanlığı’nın da bildiği bilimsel bir gerçektir. Ne olduğunu bilmeden kullandığımız Allah sözcüğü, söz ettiğimiz El İlah kelimesinin söylenişinden kaynaklanan bir kısaltmadır, hepsi bu kadar basit. Ancak önemsizmiş gibi görünen bu kısaltma hepimizi aldatmakta, tüm kitapların ve peygamberlerin anlatmaya çalıştıkları yaratıcı tek ilah gerçeğini örtmektedir.
Biraz daha açarsak;
El İlah kelimesindeki “İlah” ; Hiç yok olmayan, sonsuz güç sahibi, inanılacak tek gerçek varlık demektir. Kimdir o inanılması mecburi olan tek güç, kimdir o tek gerçek varlık?
Cevabı kelimenin kendi içinde verilir, “El”. Bu El’deki L harfi (lam) materyalistlerin savunduğu görünen sonsuz maddi âlemi; Bir, birlik, birliktelik anlamında kullanılan E harfi (elif) ise bu sonsuz maddi âlemle, üzerinde var olan insanın artık sonsuza kadar sürecek olan ayrılmaz birlikteliğini anlatır. Bu kavram bütünlüğünden insanı yok ettiğinizi varsayarsanız, görürsünüz ki El’in birliği de ilahlığı da bozulur gider, geriye kendi sonsuzluğunda bilinmeyen bir âlem kalır.

İsa’nın, Musa’nın ve Muhammet’in büyükbabamız dedikleri İbrahim’in doğal dini iki şeyi bilmek ve ona göre davranmak demektir.
Bunlardan biri El İlah’ın varlığını, birliğini ve gerçekliğini bilmek, diğeri ise öldükten sonra gelecek bir zaman içinde, tıpkı bugünkü gibi maddi olarak dirilip bir daha hiç ölmeyeceğimizi bilmektir.
İlahımız El’in varlığını, birliğini ve gerçekliğini kısaca anlattım. Kıyamet dediğimiz diriliş bilgisini okuyup anlamayı ise size bıraktım.
Anlattıklarıma inanmadıysanız, kendinizi peygamberinizin yerine koyup bir düşünün bakalım; Herkesin yaptığı gibi görmediği, bilmediği, anlatamadığı ve ispatlayamadığı bir Allah’tan söz ederek bizi aldatmış olabileceğini kabul edebilir, ona yakıştırabilir misiniz? Hepsi bir yana işte Kuran önümüzde okunmayı bekliyor, bakın bakalım kendi benliğinizin öğretilmiş yalanlarından başka bir yalan bulabilecek misiniz?

Bu noktada itiraf etmek isterim ki, El İlah konusunda eski milletlerin yaşadığı bir güçlüğü kendim de yaşadım ve onlara hak verdim. El İlah kelimenin doğrusu olmakla birlikte okunuşu ve söylenişi dilde epey güç. Bu nedenle bir ara onların yaptığını yapmayı ve kelimeyi kısaltıp Ellah olarak yazmayı düşündüğüm halde sonradan vazgeçtim. Çünkü şeytanın büyük yalanı bu küçük ayrıntıda saklanıyor ve bu yalanı ortaya çıkarmak için doğruyu vurgulamak zorundayız.

Bu çalışmadan maksadım sadece Kuran’ı anlamak ve paylaşmak değil, Türk toplumunun türban gibi saçma bir nedenle bölünmesi karşısında bile üzerine ölü toprağı serpilmiş gibi hareketsiz duran, daha da tehlikelisi papağan gibi atalarından duyduğunu tekrar eden Diyanet İşleri Başkanlığını ve Üniversiteleri tahrik edip harekete geçirmektir. Bu çeviri sadece bir öneridir, doğrulamak ya da çürütüp daha doğrusunu öğretmek bilim adamlarının görevidir.

Bir şey daha var. Mürit Kefer’in hatıralarını okuyanlar bilir, rahmetli materyalist müftü Turan Dursun ile orada helalleşmiştim. Şimdi helalleşmem gereken biri daha var ve sıra rahmetli hocamız Elmalılı Hamdi Yazır’da. Kuran’ın korunması konusunda o kadar hassas ki, rahmetli eski mebuslardan Mustafa Fehmi’nin bir mısraını tercüme ettiği Kuran çalışmasının önsözüne koymuş, Kuran’ın Türkçeleştirilmesinden söz edenleri şöyle azarlıyor;

“Türkçe Kuran mı var be hey şaşkın!”

Elbette ne kast ettiğini çok iyi biliyorum ama söylediği kastını aşmış ve doğrultulmayı hak etmiştir.
Şimdi, kuran kurslarında Arapça öğrenmek uğruna helak olan çocuklarımızı kurtarmak adına ben de kendisine ve kendisi gibi düşünenlere şöyle diyorum;

“Asıl şaşkın sen olmalısın ki; Ya Kuran okumuyorsun, ya Arapça okuduğun için anlamıyorsun, ya da El İlah’ın gerçekliğine değil de kendi nefsinin fısıldadığı içi boş hayallere inanıyorsun.

Yoksa bu garip millete bir kastın mı var ki çocuklarımızı kitap taşıyan idraksiz eşeklere benzetmeye çalışıyorsun, söyle hangisi?

Ama kastın ne olursa olsun, sen de göreceksin ki güneş balçıkla sıvanmaz ve gerçek belirince hayaller yok olur.”